Penestin

In de zomer van 1997 kwamen wij voor het eerst in Penestin (Bretagne) om er onze vakantie door te brengen. De allereerste aanblik stelde ons ietwat teleur. Rondom ’n wat verveloos huis was een dor grasveld alwaar wij een plaats toegewezen kregen om er de tent op te zetten. Ook het sanitair was heel eenvoudig en liet nog al wat te wensen over.
Die teleurstelling duurde echter niet lang. De rust, de zee, de omgeving, de eenvoud maar ook de mensen zorgden ervoor dat wij ons er heel snel heel erg thuis voelden.
Met uitzondering van de zomer 2000 zijn wij er ieder jaar teruggekeerd, ………maar niet alleen. Vele familieleden en vrienden zijn ons in de loop van de jaren gevolgd, nieuwsgierig gemaakt door onze enthousiaste verhalen.
In 2010 hebben wij, ondanks het onheilspellende bericht over de ziekte van Helen, nog een tweetal weken in Penestin doorgebracht.

De kinderen hebben een fotoboekje gemaakt van de periode 2004-2010, voorzien van commentaren van iedereen die met ons is mee geweest. Dit boekje kregen wij cadeau met Sinterklaas. Helen heeft het boekje nog wel in handen gehad maar was niet meer in staat om het in te zien. Wel antwoordde ze op de vraag “weet je wat van de kinderen voor Sinterklaas hebt gekregen?” met “een boekje, over Penestin”

Hieronder het boekje voorafgaand aan een foto uit 1997, toen wij er nog met z’n vijven waren.

In 2011 waren we van plan om nog één keer naar Penestin af te reizen, Helen in onze harten meenemend. Helaas, het kamperen dat al 25 jaar lang werd gedoogd, is door de gemeente verboden. Misschien is het wel beter zo, had het zo moeten zijn……………..