Toespraak Petra en Josje

Wie had dit kunnen vermoeden…dat wij op deze manier afscheid moeten nemen van jou.
Ik heb je 29 jaar geleden leren kennen als een ‘aangetrouwde’ schoonzus en het klikte direct tussen ons. We bleken meer gemeen te hebben dan alleen onze keuze voor een ‘Driessen’ uit Wassenaar.
We hadden altijd veel plezier met elkaar op alle feestjes en partijen en konden urenlang kletsen. Jouw deur stond ook altijd open voor iedereen. Dat bleek al snel toen mijn vader plotseling overleed en jij mijn moeder ook uitnodigde voor het kerstdiner bij jullie thuis. Ook later stelde jij met enige regelmaat voor om mijn moeder mee te nemen of gingen we met z’n drieën uit eten. Mijn moeder heeft het er nog regelmatig over!
Dat eten was één van onze grote gemene delers……..als het maar lekker en veel was! Met als gevolg de eeuwige strijd tegen de kilo’s. Maar er was meer………shoppen en kinderen. Voor ons trouwens een perfecte combinatie. Kleding kopen voor de kinderen was vele malen leuker en makkelijker gezien onze omvang, dan voor onszelf…
Tegelijkertijd zwanger zijn was dan ook meer dan leuk en een goed excuus voor onze kooplust en onze drang naar moorkoppen!
We hielden allebei van veel kinderen en vooral van die van onszelf. Zelden kom je een moeder tegen die zo lief, betrokken en trots was op haar kinderen als dat jij was. Die betrokkenheid tussen jou en de kinderen was al vroeg duidelijk. Zo bleek al snel toen je zwanger was van Wouter en even voor controle naar het ziekenhuis moest. Marije werd bij ons geïnstalleerd en bleef heel lief zitten op de plek waar zij door jou was neergezet en herhaalde maar één ding..’Mama komt zo, mama komt zo’.
Natuurlijk waren er ook momenten van enige concurrentie. Bijvoorbeeld toen we een keer met de hele familie een weekendje in een huisje zaten en er iets misging met een wasrekje. Beiden waren we ervan overtuigd dat het natuurlijk niet de schuld was van ons kind..
Na vele gelukkige jaren sloeg voor jou in 1999 het noodlot toe en werd je ziek. Kort daarop gingen Stef en ik uit elkaar en dreigde er een breuk te ontstaan in onze band. Dit gebeurde gelukkig niet. We bleven contact houden en jij deinsde er niet voor terug om kritische vragen te stellen en eerlijk je mening te geven. Hoewel we elkaar niet vaak zagen waren de keren dat we elkaar zagen altijd super gezellig en echt iets om naar uit te kijken.
Reden genoeg om te besluiten om een keer met Merel en Josje op vakantie te gaan. De eerste keer in Nederland, later een week naar Turkije en tot slot in 2007 een week naar Egypte. Alle keren waren in één woord fantastisch! Wat waren we trots op die meiden als de jongens hun interesse toonden en wat waren we boos toen Josje en Merel hadden besloten om zich een nachtje te ontfermen over zo’n jongen….Later konden we er gelukkig weer hartelijk om lachen!

En behalve de vakanties met ons viertjes, ben ik ook vaak mee geweest met jullie naar Frankrijk.
Dat was altijd onwijs gezellig! De markt, het strand, de dorpjes de jeu de boule wedstrijden en natuurlijk het BBQen op het strand.
De markt was 1 van de favoriete plekken om naar toe te gaan, om wederom weer lekker te shoppen. En dan HET restaurantje, waar we dan weer afspraken om een bepaalde tijd om lekker van een drankje en de zon te genieten tussen het shoppen door.
Ook het strand was onwijs populair, waar we dan lekker konden ontspannen van de hele ochtend shoppen.
En dan bijna elke avond samen met Henk lekker kokkerellen en dan natuurlijk ook een lekkere hoeveelheid, waar je bijna de hele camping mee kon voorzien van eten! Maarja wat wil je dan als je met minstens 10 mensen daar gaat kamperen! En zo ook de voorbereidingen voor het Bbqen op het strand voor het zelfde aantal personen!
Lieve tante Helen onwijs bedankt voor deze mooie, gezellige, leuke en soms regenachtige zomers in Penestin en ik zal er ook zeker nog is terug gaan.

Lieve Helen, onze laatste afspraak om weer een lekker dagje te shoppen in Amersfoort kon helaas al niet meer doorgaan. Op 17 september hebben wij elkaar voor het laatst gezien toen ik thuis bij je op bezoek kwam en we nog samen hebben genoten van een moorkop die door Wouter was gehaald ter ere van mijn bezoek en jou zo goed smaakte. Voor mij zal het eten van een moorkop altijd gepaard gaan met deze mooie herinnering.
Wat had ik nog graag vele keren met jou op vakantie gegaan, bijvoorbeeld naar Jordanië wat we van plan waren….
Lieve Helen, voor jou is dit de laatste reis. Ik zal je missen!