Toespraak Anjes

Wonderlijk dat als een dierbare van je heen gaat, de hele persoon weer tot leven komt.
Met grote droefheid , maar dankbaar voor alles wat ze voor ons betekent,
zijn we hier met velen bij elkaar om afscheid te nemen van onze Helen.
Ik heb Helen voor het eerst gezien in het Hoekje, een stamcafé-tje.
Wat ik me kan herinneren zocht ik onze hond en die lag voor het Hoekje.
Waarom niet even naar binnen gaan, kijken wat die jonge lui aan het doen zijn.
En wie valt er in het bijzonder op, een hele mooie jonge dame, Helen.
Al gauw bracht Henk haar mee naar huis,dol verliefd die twee, handje in handje dicht tegen elkaar op de bank. Ze kregen de naam, Handje Pepermuntje.
Ze woonde op de Juliana van Stolberglaan in Den Haag, dicht bij haar moeder die door omstandigheden al in een verpleeghuis woonde. Helen had de zorg van haar moeder en dat deed Helen met veel zorg en toewijding. En niet te geloven dat was ze ook voor ons, onze eerste schoondochter. Met Henk samen vormde ze ook zo’n prachtig danspaar, wat konden die mooi dansen. Haar vader woonde op de Mient en die stierf al op 5 Jan. 1983, Helen vond hem dood aan zijn ontbijt. Het was dezelfde dag dat mijn moeder overleed. Wij vonden elkaar in ons verdriet. Haar moeder is gestorven even voor de geboorte van Marije. Ja onze Helen heeft al heel wat meegemaakt op jonge leeftijd, maar wat was ze sterk die Helen. Altijd opgeruimd, iedere maandag belde ze ons op, jaren lang. Een moeder gek op haar kinderen en op onze Henk, voor ons een ideale schoondochter. Welke schoondochter neemt al jaren lang haar schoonouders mee op vakantie naar Bretagne, we hoorden overal bij.
Hoe moedig is het laatste half jaar doorstaan, met veel pijn, zorg en liefde.
Wat hebben we voor haar gebeden en kaarsen opgestoken, wij zullen je nooit meer vergeten. Jouw devies is ,
“Als ik eens dood zal zijn, laat dan alles gewoon doorgaan”.

En toch…

De dood is altijd een keerpunt in het leven van mensen die achterblijven.
We moeten verder maar we willen terug. Iemand die sterft laat alles achter,
Het ZIJN, het SPREKEN, het LUISTEREN, het DENKEN en vooral het LIEFHEBBEN. Alles laat een mens achter.
Zij vertrekt bezitloos, zoals ze gekomen is, maar de leegte waarin we komen is
opgevuld met mooie herinneringen, met daden van liefde en trouw.
Wij verliezen in jou Helen een uniek mens, die blijft voortleven in ons allemaal.
En als het rouw gerucht om jou straks verstomd, de stoet voorbij van schuifelende voeten, voelen wij dat er een diepe stilte komt, een stilte waarin
wij jou opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zullen wij je weer tegen komen, we zeggen nooit het is voorbij,
alleen jouw lichaam wordt van ons weggenomen, niet wie je was, wat je deed, of wat je zei.