waar de eeuwigheid ligt

Een jaar of twee geleden zijn wij samen naar een optreden geweest van de band “Fling”. Dit optreden vond plaats in het tot theater omgebouwde zwembad “de Regentes” te Den Haag alwaar Helen nog zwemles heeft gehad.
Op de CD, die wij na afloop kochten vond ik onlangs onderstaand, voor mij heel treffende lied.
Ik heb getracht de tekst te vertalen (zie onderaan de pagina). Het is of de Nederlandse taal, of mijn gebrek aan dichterlijke capaciteiten, die deze vertaling een flauw aftreksel maken van de oorspronkelijke tekst.

de muziek: Where eternity lies

de tekst:

The grey veil has covered the country again
And the raindrops have started their song
Autumn will marry in winter
And her veil will be white before long

The cuckoo will call no more in the trees
And the doves to their shelters have fled
Over the cold northern seas, my love
And the oak trees their leaves they have bled

And my heart it lies sleeping and waiting
For the light to return to your eyes
When your gaze will fall on my wanderings again
I will roam where eternity lies

The moors where we met when the light kissed the earth
Now lie breathing in ghostly adorn
The stars hide away from the dance of the flames
That of pain and forgetting were born

And my heart it lies sleeping and waiting
For the light to return to your eyes
When your gaze will fall on my wanderings again
I will roam where eternity lies

Whiteness has covered the tears that were spent
And the snow it has dampened all sound
I cannot hear what was said in the haze
Between souls that in anguish were bound

Hadas has stolen Persephone’s heart
And the apple has bond her in chains
Orpheus plays at the banks of the Styx
But his love he will nevermore gain

And my heart it lies sleeping and waiting
For the light to return to your eyes
When your gaze will fall on my wanderings again
I will roam where eternity lies

de vertaling:

De grijze sluier heeft het land opnieuw bedekt,
en de regendruppels zijn begonnen aan hun lied.
Herfst zal overgaan in winter,
en haar sluier zal weldra wit zijn

De koekoek roept niet meer vanuit de boom.
De duiven zijn naar hun schuilplaatsen gevlucht;
over de koude noordelijke zeeën, mijn lief.
En de bladeren van de eiken hebben gebloed.

En mijn hart, het ligt te slapen en wachten,
tot het licht terugkeert in jouw ogen.
Tot jouw blik weer op mijn dwalingen valt,
zal ik zwerven, waar de eeuwigheid ligt

De heide waar we elkaar ontmoette, toen het licht de aarde kuste,
ligt nu ademend in een spookachtig decor.
De sterren verstoppen zich voor de dans van de vlammen;
waaruit pijn en vergeten geboren worden.

Het wit heeft de gevloeide tranen bedekt,
en de sneeuw heeft al het geluid gedempt.
Ik kan niet horen wat gezegd werd in de nevel,
tussen de zielen die door angst gebonden zijn.

Hades heeft Persephone’s hart gestolen,
en de appel heeft haar in boeien gebonden.
Orpheus speelt op de oever van de Styx,
maar zijn liefde zal hij nooit meer winnen.

En mijn hart, het ligt te slapen en wachten,
tot het licht terugkeert in jouw ogen.
Tot jouw blik weer op mijn dwalingen valt,
zal ik zwerven, waar de eeuwigheid ligt.